يكي از فرمت هاي پرطرفدار داستان در ميان كودكان، قصه كودكانه صوتي و تصويري است. قصه كودكانه صوتي و تصويري معمولا از كتاب ها و داستان هاي ادبيات كودك به شكل كارتون يا انيميشن در آمده اند.

قصه كودكانه صوتي و تصويري، با خلق تصويرسازي كاراكتر هاي موجود در داستان براي كودكان، تبديل متن داستان به فرمت صوتي و هماهنگي صوت با تصوير، داستان را براي كودكان روايت مي كند. در اين نوع قصه نويسنده داستان كودكانه، راوي كه داستان را براي كودك روايت مي كند و انيماتور و تصوير ساز كاراكتر هاي داستان، قصه كودكانه صوتي و تصويري را براي كودك روايت مي كنند.

راوي داستان هاي كودكانه بايد خوش صدا باشد و لحن و تلفظ درست كلمات را در روايت داستان رعايت كند. اگر كودك با صداي راوي ارتباط برقرار كند، علاقه بيشتري به شنيدن و ديدن ادامه داستان دارد؛ اما اگر صداي راوي خوب نباشد، كودكان همان ابتدا از شنيدن داستان سر باز زده و خود را مشغول كاري ديگر مي كند.

كيفيت انيميشن نيز در تصويرسازي ذهني كودك و ارتباط او با داستان تاثيرگذار است. هرچه خلق تصوير شخصيت هاي داستان طبيعي تر بشاد، ارتباط كودك با داستان بيشتر و عميق تر خواهد بود.

جان بخشي به اشياء يا حيوانات و تصوير سازي آن ها در ذهن كودكان، از دشوارترين و مهم ترين كار ها در حوزه ادبيات كودك محسوب مي شود. كودكان به سختي با يك اثر (اعم از داستان، كارتون، برنامه يا حتي آدم ها) ارتباط مي گيرند؛ به همين دليل است كار كردن در بخش كودك و سرگرمي او، سخت تر و در عين حال شيرين تر از كار كردن براي ساير گروه هاي سني است.

كودك باالفطره بازيگوش است؛ حتي آرام ترين كودكان نيز در تنهايي يا با همسالان خود شيطنت مي كنند و بازي و سرگرمي را دوست دارند. همين امر تشخيص بيش فعالي كودكان را براي والدين دشوار كرده است. در بيشتر موارد، نوزاداني كه در خواب خود مشكل دارند يا در يكي دوماه اول زندگي، زياد گريه مي كنند، در آينده دچار اختلال بيش فعالي مي شوند.

والدين بايد بدانند كه بيش فعالي كودكان يك عارضه است كه نياز به درمان دارد و نبايد آن را با شيطنت هاي طبيعي كودكان در آن سنين اشتباه گرفت و آن را يك حسن در كودك تلقي كرد. كودك بيش فعال، دچار كمبود ترشح هورمون آدرنالين در مغز است كه براي جبران اين كمبود و درمان بيش فعالي كودكان بايد به روانپزشك مراجعه كرد.

در كودكان گروه الف، سه نوع بيش فعالي وحود دارد؛ بيش فعالي نواع اول، نوعي بيش فعالي در كودكان است كه كودك در آن فاقد تمركز حواس است. در بيش فعالي نوع دوم، فعاليت هاي تحركي يا زباني كودك بسيار زياد و غير قابل كنترل است. تركيب نوع اول و دوم با يكديگر، نوع سوم بيش فعالي كودكان را به وجود مي آورد؛ يعني كودك هم پرجنب و جوش است و هم تمركز حواس او روي مسائل بسيار كم است.

با مراجعه به سايت وولك مي توانيد به مقاله هاي روانشناسي و كاربردي متعدد در حوزه تريبت كودكان دسترسي داشته باشيد.